نقل است که علامه امینی رحمة الله علیه با یکی از مفتی های اهل تسنن مقابل شد.
آن مفتی به ایشان گفت: آیا شما منکر فتوحات خلیفه دوم هستید ؟
جناب علامه امینی فرمودند: خیر !
مفتی به شدت خوشحال شد گفت: احسنت ! بالاخره اعتراف کردید ، حالا خودتان فتوحات ایشان را با زبان خود بفرمایید؛
ایشان فرمودند: اولین فتح خلیفه دوم ، درِ خانه مادر ما زهرا سلام الله علیها بود که با لگد بر درِ خانه ای زد که جناب عزرائیل علیه السلام بدون اجازه حضرتش وارد نشد !
فَـبُهِتَ الَّذی کَفـَـر ...
استاد سنی سر کلاس رو به بچه ها کرد و گفت :
:point_left: نمیدونم وقتی ما قران داریم این امامت که بعضی ها(شیعه) میگن چه صیغه ایه ، :point_left::clap:
بچه شیعه که سرشو پایین انداخته بود بلند شد، کتابشو اورد بالا و گفت : مگه ما کتاب نداریم؟
بچه ها گفتن چرا !!!!
بچه شیعه گفت پس اقا معلم چه صیغه ایه ؟
هشام کندى، گوید: امام صادق ع می فرمود:
مبادا کارى کنید که ما را بدان سرزنش نمایند، زیرا فرزند بد پدر خود را در کارى که کرده مورد سرزنش قرار میدهد، شما براى کسى که خود را به او بسته و از دیگران به خاطر او گسسته اید آبرو و زینت باشید و براى او مایه بدنامى و زشتى نباشید.
در میان عشائر و تیره هاى مخالفان، نماز بخوانید (یعنى در نماز جماعت آنها شرکت کنید)، بیماران آنها را عیادت کنید، و سر جنازه مرده هاى آنها حاضر شوید، و مبادا آنها به کار خیرى بر شما سبقت جویند، شما به کار خیر از آنها سزاوارتر هستید.
به خدا که خداوند به چیزى مانند خبء (یعنى نهانى و زیر پرده بودن) عبادت نشده است.
گفتم: خَبء چیست؟
فرمود: تقیّه است.
امام صادق ع در سجده 4 مرد و 4 زن رو لعن میکردند.
اون 3 تا :) + معاویه + دو زن پیامبر+ مادر و خواهر معاویه
اصل حدیث و آیه مربوط به آن در ادامه مطلب مشاهده کنید.
ت.ض: منبع حدیث از کتب اربعه شیعه می باشد.
و از آن جمله دعائى است از براى حضرت امام رضا علیه السلام در سجده شکر.
ابن طاوس علیه الرّحمة گوید که:
ما این دعا را به سندهاى خود روایت کردیم تا به سعد بن عبد اللَّه در کتاب فضل الدّعاء که ذکر نموده که روایت کرده است ابو جعفر، از محمّد بن اسماعیل بن بزیع، از حضرت امام رضا علیه التحیّة و السلام.
و همچنین بکیر بن صالح، از سلیمان بن جعفر جعفرى، از آن حضرت علیه السلام نقل کرده است که:
ما بر آن حضرت داخل شدیم و حال آنکه ایشان در سجده شکر بودند. پس سجده خود را طول دادند و چون سر مبارک از سجده برداشتند، ما گفتیم که: چه بسیار سجده خود را طول دادید.
پس فرمودند که: هر کس این دعا را در سجده شکر بخواند، مثل کسى خواهد بود که در خدمت رسول خدا به جهاد رفته باشد و در روى دشمنان خدا در روز جنگ بدر تیر انداخته باشد.
اسماعیل بن بزیع و سلیمان گویند که ما گفتیم: پس این دعا را بنویسیم. فرمودند که: بلى این دعا را بنویسید و هر گاه تو سجده کنى سجده شکر را، پس تو این دعا را بخوان و دعا این است:
خداوندا لعن کن بر آن دو شخص که تغییر دادند دین تو را و برطرف کردند نعمت تو را و تهمت زدند بر پیغمبر تو که رحمت فرستد خدا بر او و بر آل او و مخالفت ورزیدند.
ملّت تو را و اعراض کردند از راه و طریقه حق تو و انکار نمودند نعمت هاى تو را و ردّ کردند بر تو سخن و قرآن تو را و استهزا نمودند بر پیغمبر تو و کشتند پسر پیغمبر تو را و تغییر دادند قرآن تو را و انکار نمودند آیه هاى تو را و استهزا نمودند به روز معاد و حشر تو و سرپیچیدند از بندگى و فرمانبردارى تو و کشتند دوستان تو را و نشستند در مجلس خلافت که نبود آنها را در آن هیچ حقّى و سوار کردند مردمان را بر دوش هاى آل محمّد.
خداوندا لعن کن آن دو شخص را لعنى که پى در پى آید بعضى از آن بعضى را و محشور گردان آنها را و تابعان آنها را بسوى جهنم در حالى که باشند کوران.
خداوندا بدرستى که ما نزدیکى می جوئیم بسوى تو به سبب لعنت کردن بر این دو شخص و به سبب بیزار بودن از این هر دو در دنیا و در آخرت.
خداوندا لعن کن بر کشنده امیر المؤمنین و بر کشنده امام حسین پسر على و پسر [فاطمه] دختر رسول خدا که رحمت فرستد خدا بر او و بر آل او.
خداوندا زیاد گردان عقوبت آن دو شخص را بالاترین عقوبتها و زیاد گردان خفّت آنها را بالاترین خفّتها و خوار گردان آنها را بالاترین خواریها و رسوا کن آنها را الاترین رسوائی ها.
خداوندا بینداز آن هر دو را در آتش جهنم انداختنى شدید و سرنگون انداز آن هر دو را در عذاب دردناک از جانب خود سرنگون کردنى.
خداوندا محشور کن آن هر دو را و تابعان آنها را بسوى جهنم در حالى که باشند مجتمع.
خداوندا پراکنده کن اجتماع آنها را و متفرّق ساز امر آنها را و مخالفت انداز میان اتفاق آنها و جدا ساز جمعیت آنها را و لعن کن بر پیشواى آنها و بکش سرکرده هاى آنها را و برگزیده هاى آنها را و بزرگان آنها را و لعن کن بر سرکرده هاى آنها و بشکن علم و نشانه بزرگى آنها را و بینداز شدّت عقوبت را میان آنها و باقى مگذار از آنها احدى را.
خداوندا لعن کن بر ابو جهل و بر ولید لعنى را که پى در پى باشد بعضى از این بعضى را و تابع شود بعضى بعضى را.
خداوندا لعن کن آن هر دو را لعنى که لعن کند آنها را به آن لعن هر فرشته نزدیکى و هر پیغمبر فرستاده شده اى و هر شخص مؤمنى که خالص کرده باشى تو دل او را براى ایمان.
خداوندا لعن کن آن هر دو را لعنى که پناه گیرند از آن اهل آتش از عذاب آن،
خداوندا لعن کن آن هر دو را لعنى که نرسیده باشد به خاطر کسى،
خداوندا لعن کن آن هر دو را در پنهان از نهانى خود و در ظاهر از آشکار خود و عذاب کن آن هر دو را عذابى که باشد در تقدیر تو و بالاتر از آنچه تقدیر نموده اى آن را و شریک گردان با این هر دو، دو دختر آنها را و پیروان آنها را و دوستداران آنها را و کسى را که متابعت نماید آنها را.
بدرستى که تو شنونده دعائى و رحمت فرستد خدا بر محمّد و بر آل او همگى.
________________________________________
ابن طاووس، على بن موسى - طبسى، محمد تقى بن على نقى، مهج الدعوات / ترجمه طبسى، 1جلد، صفحه 402- 404، رایحه - تهران، چاپ: اول، 1379 ش.
